روح اله شيرازي با تاکيد بر پژوهش هاي باستان شناسي صورت گرفته در جنوب شرق ايران نظير شهر سوخته، تپه يحيي، شهداد و جيرفت افزود: بر اساس شواهد باستان شناسي و تاريخي، سرزمين مکران، با داشتن آثاري از هزاره چهارم و سوم قيل از ميلاد تا دوران متاخر، به عنوان پلي ارتباطي عمل مي کرده که بخش غربي و شمالي فلات ايران را به سند و سواحل جنوبي درياي عمان متصل مي کرده است.
وي هدف اين فصل بررسي و شناسايي را تهيه نقشه باستان شناسي منطقه عنوان کرد و گفت: با توجه به وسعت حدود 50 هزار کيلومتر مربعي منطقه، در فاز نخست شهرستان نيک شهر با پنج بخش قصر قند، مرکزي، بنت، فنوج و لاشار با وسعت حدود 23 هزار کيلومتر مربع در دستور کار قرار گرفت.
شناسايي 52 اثر از دوره هاي مختلف (اوايل هزاره چهارم پيش از ميلاد تا دوره متاخر اسلامي) در قصر قند، 22 اثر از عصر برنز تا دوره اسلامي در بنت، 46 محوطه و اثر در فنوج، 76 اثر در بخش مرکزي و 31 اثر متعلق به پيش از تاريخ، دوران تاريخي و دوره هاي اسلامي در بخش لاشار از دستاوردهاي اين فصل به شمار مي رود.
شيرازي از شناسايي سنگ نگاره هايي در امتداد رودخانه کاجو با نقوش انساني، حيواني و هندسي قابل مقايسه با سنگ نگاره هاي يافت شده در منطقه آلتاي در جنوب سيبري و نيز لادخ در هند خبر داد و افزود: با توجه به مطالعات مقدماتي سنگ نگاره هاي ياد شده متعلق به دوره کالکوليتيک تا دوره متاخر اسلامي است.
وي دستيابي به کتيبه اي متعلق به سال 731 هجري قمري در ابعاد دو و نيم در يک و نيم متر به خط نسخ در قالب شعر، بيانگر لشکر کشي يکي از حکام شيراز به منطقه، را از ديگر دستاوردهاي شاخص فعاليت در اين حوزه اعلام کرد.
عضو هيات علمي دانشگاه سيستان و بلوچستان آثار و محوطه هاي شناسايي شده را در سه بخش پيش از تاريخ، از اوايل هزاره چهارم پيش از ميلاد تا پايان هزاره سوم، دوره تاريخي با آثار شاخصي از دوره اشکاني و دوره اسلامي ارزيابي کرده و گفت: بيشترين تراکم آثار متعلق به دوره اشکاني است. اين آثار گورستان هايي شامل گورهايي بنا شده با قلوه سنگهاي رودخانه اي و يا سنگهاي متورق (دمبي) هستند.
شيرازي کشف محوطه هاي بزرگ استقراري متعلق به دوره اشکاني با سفالهايي منقوش قابل مقايسه با نمونه هاي مکشوفه از کهنوج را از دستاوردهاي مهم برنامه بررسي و شناسايي اين منطقه بيان کرد .
متخصص عصر برنز در شرق ايران و آسياي مرکزي و سرپرست گروه 18 نفره بررسي و شناسايي منطقه مکران جنوبي عدم اطلاعات کافي و کمبود بررسي هاي علمي و پژوهشي را از جمله دلايل منزوي بودن اين منطقه خواند و افزود: با اطلاعات و آثار بدست آمده به نظرمي رسد مکران جنوبي در دوره هاي پيش از تاريخ، تاريخي و اسلامي داراي استقرارگاه هاي شکوفايي بوده است. /118
انتهای پیام/
